Soms kom je op een punt in je leven dat je niet meer verder kan. Niet op de manier zoals je dat tot dusver deed. Je wilt vooruit, maar je weet niet hoe. Op dat punt ben ik een paar keer beland in m’n leven.
OVERSPANNEN OF BURN-OUT: ‘GIVE IT A NAME’
In 2012 raakte ik overspannen of burn-out, geef het beestje een naam. Dit ging gepaard met heftige paniekaanvallen. Geen pretje kan ik je vertellen. Ik durfde bijna de straat niet meer op en auto te rijden, maar vond toch ergens de kracht om dat wel te blijven doen (achteraf is dat mijn redding geweest). Ik schaamde me, voor mijn overspannenheid, mijn angsten en gevoeligheid. In mijn ogen was ik een complete mislukkeling. Ik had tot dat punt altijd m’n best gedaan om mezelf te laten zien als de sterke, leuke en gezellige Paula. Hoe anders voelde ik me van binnen: eenzaam en onzeker.
HET VERLEDEN HERHAALDE ZICH IN WERK
Ik gaf iedereen de schuld van mijn overspannenheid: vooral mezelf, maar ook m’n ouders, mijn werkgever en vrienden die er niet voor me waren. Ik vond dat ze te weinig rekening met me hielden. Nu weet ik dat IK vooral niet goed voor mezelf zorgde en niet voldoende mijn grenzen bewaakte en aangaf. Achteraf bleek dat de klachten waar ik mee rondliep voor een groot deel te maken hadden met mijn jeugd. Ik had geleerd veel en hard te werken om de (onverwerkte) pijn maar niet te hoeven voelen.
VAN PIJN EN ANGST NAAR LIEFDE
Een traject van coaching en therapie volgde. In die periode leerde ik veel over mezelf, hoe ik anders kon omgaan met mijn perfectionisme (ik noem het ook wel perfectioniksme, omdat ik vaak niet eens aan dingen begon, omdat het perfect moest zijn), negatieve gedachten en overtuigingen die me in de weg zaten en waarmee ik mezelf klein hield. Mijn gezinssituatie speelde zeker een rol: ik kom als nakomertje uit een samengesteld gezin met oudere halfzussen en een halfbroer, waarin altijd conflicten waren. Ook de vele verhuizingen, het criminele verleden van een van mijn zussen, de chronische ziekte van mijn moeder, een emotioneel onbeschikbare vader en mijn pestverleden kwamen aan bod. Stapje voor stapje wist ik pijnlijke situaties een plek te geven en mezelf te zien voor wie ik werkelijk ben: een liefdevol en mooi mens.
“Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen”
ONTDEKKINGSTOCHT IN BEWUSTWORDING
In die periode ben ik me gaan verdiepen in mindfulness, meditatie, ademhalingstechnieken, yoga, sporten, meer de natuur in en gezonde voeding. Ik heb allerlei cursussen gevolgd en merkte dat bewust(er) met mijn lichaam en geest omgaan me goed deed. Ik ging alleen weekenden weg in Nederland en merkte hoe fijn ik dat vond. In 2016 maakte ik een backpack wandelreis. Ik reisde deels alleen en deels met een groep. In 10 dagen tijd overwon ik angsten en vertrouwde ik meer op mijn gevoel.
HET ROER OM
Onbewust was ik mezelf aan het klaarstomen voor de volgende stap: leven en werken vanuit mijn hart. Leuk als je dat zegt, maar dan heb je ook andere keuzes te maken. Dit heeft invloed gehad op werk, liefde en wonen. Van 40 uur per week werken in het bedrijfsleven (voor o.a. Philips) koos ik ervoor om minder te werken: 24 uur per week. Ik wilde meer zingeving in mijn leven en startte met vrijwilligerswerk o.a. bij de Liefdesdokter als Liefdeszuster en als jongerencoach bij Go4it!.
EEN PAS OP DE PLAATS
Na een – aan de buitenkant – succesvolle carrière in de online wereld, kwam ik in 2017 thuis te zitten. Zonder baan. En nu? Een stemmetje in mij riep al langer: ‘Begin voor jezelf’. Ik stopte dat steeds weg en koos voor de vertrouwde weg. Doordat de veiligheid van een baan wegviel, kwam ik oog in oog met mijn (destijds) grootste angst te staan. Alleen. Thuis. Op de bank. Met de vraag: ‘Wie ben je zonder werk?’
“You can fail at what you don’t want, so you might as well take a chance on doing what you love” – Jim Carrey
NIEUWE LIEFDE
In die periode ontdekte ik suppen: Stand Up Paddling. Staand peddelen op een surfboard op vlak of golvend water. Ik was meteen verkocht! Het was heerlijk op het water en wat voelde ik me vrij. Ik volgde een opleiding tot SUPinstructeur en ging zo vaak als ik kon het water op. In Eindhoven op de Dommel of op zee. Ik werd fysiek en mentaal sterker. Mijn zelfvertrouwen groeide. Dat stemmetje, waar ik het eerder over had, liet zich steeds vaker horen. En harder ook. Ik kon er niet meer omheen. Dus het roer ging om: aan de slag als zelfstandige (zzp’er).
DE ENIGE CONSTANTE IS VERANDERING
Hoeveel mensen leven hun leven, zonder het echt te leven? Bewegen zich voort en doen wat van ze verwacht wordt. Gaan angsten en veranderingen uit de weg. Terwijl, de enige constante in het leven IS verandering. Waarom vechten we hier doorgaans zo tegen? Omdat we denken controle te hebben. Controle – gebaseerd op angst – ontstaat vaak in het hoofd. Maar we zijn meer dan alleen ons hoofd, we hebben ook nog een lichaam. Daarom raken zoveel mensen burn-out, door niet (het lichaam en emoties) te voelen en het contact te verliezen met zichzelf.
MEEGAAN MET DE STROOM
Ik kan alleen maar zeggen: ga mee met de stroom, in plaats van er tegenin te zwemmen. Durf de controle los te laten en kies voor vertrouwen. Leven vanuit overgave. Dan ontstaan de mooiste dingen en kunnen dingen als vanzelf naar je toe komen. Voorbijgaan aan controle en angst betekent dat je soms moedige keuzes moet maken, die buiten het standaard plaatje en gebaande paden vallen. Zoals het niet langer uitvoeren van een baan alleen maar om het geld, maar doen waar je echt blij van wordt. Ik gun dat iedereen. Jou ook. En geloof me, als ik het kan, kun jij dat ook 🙂
GEÏNSPIREERD?
Mocht je je geïnspireerd voelen, op wat voor manier dan ook, neem gerust contact op! Voor een supcoaching sessie of om gedachten uit te wisselen. Zie je ons krachten bundelen? Ik sta altijd open om te netwerken en wie weet kunnen we iets voor elkaar betekenen.